Η Ελλάδα μένει πίσω ενώ ο κόσμος προχωράει με βάση τα στοιχεία
Η εκπαίδευση των παιδιών στην Ελλάδα έχει χαρακτηριστεί από μια ανησυχητική άνοδο των παιδιών που δεν λαμβάνουν βασική εκπαίδευση από την ίδια την UNESCO. Από το 2007 έως το 2021 (μέχρι τότε παραθέτει στοιχεία η UNESCO στην τελευταία της έκθεση για τη χώρα μας), τα στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχει επικίνδυνη τάση αύξησης του αριθμού των παιδιών που δεν λαμβάνουν μέρος στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αυτή η ραγδαία αύξηση εγείρει ανησυχίες για το μέλλον των νέων και τις σοβαρές συνέπειες για την κοινωνία στο σύνολό της.
Παρακάτω το γράφημα για την Ελλάδα:
Παρακάτω το γράφημα για όλο τον πλανήτη:
Συγκεκριμένα, τα δεδομένα της UNESCO αποκαλύπτουν ότι πάνω από 15 χιλιάδες παιδιά παρέμειναν εκτός εκπαίδευσης (έως και δευτεροβάθμια) το 2021, με αυτό το νούμερο να είναι σημαντικά αυξημένο σε σύγκριση με το 2007 όπου ήταν μόλις 3500 χιλιάδες παιδιά. Το 2019, ήταν η χειρότερη χρόνια τα τελευταία 20 χρόνια, καθώς καταγράφηκαν περίπου 18 χιλιάδες παιδιά. Φυσικά και εγείρονται ερωτήματα κατά πόσο γινόταν σωστά έλεγχος των παιδιών όπου παρακολουθούσαν την υποχρεωτική εκπαίδευση, καθώς παλαιότερα λόγω έλλειψης ψηφιακών εργαλείων, χάνονταν αρκετά δεδομένα και έχει παρατηρηθεί και σε άλλους δείκτες αυτό το θέμα. Ωστόσο, αυτό το πρόβλημα υπήρχε σε ολόκληρο τον κόσμο, ειδικά σε κράτη πολύ πιο φτωχά με λιγότερες υποδομές. Σε παγκόσμιο επίπεδο, ολοένα και λιγότερα παιδιά μένουν εκτός βασικής εκπαίδευσης ενώ παράλληλα αυξάνονται οι γεννήσεις. Στην Ελλάδα, γίνεται το αντίθετο καθώς όπως είναι γνωστό, οι γεννήσεις κάθε χρόνο μειώνονται δηλαδή λιγότερα παιδιά. Ενδεικτικά οι γεννήσεις στην Ελλάδα μαζί με προβλέψεις για το μέλλον.
Πέρα από την ίσως ελλειμματική καταγραφή του προβλήματος αυτού στο παρελθόν, υπάρχουν και ορισμένοι πραγματικοί λόγοι. Αυτοί οι λόγοι κυρίως περιλαμβάνουν οικονομικές δυσκολίες, κοινωνικές ανισότητες καθώς και προβλήματα υποδομών στα σχολεία και των εποπτικών αρχών για το ζήτημα αυτό. Επίσης, πολλά παιδιά γυρίζουν την πλάτη τους στην εκπαίδευση από νωρίς , με ευθύνη πάντα των κηδεμόνων, για βιοποριστικούς λόγους κυρίως και μην πιστεύοντας ότι θα τους εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον η περαιτέρω παραμονή στο σχολείο.
Τη γίνεται, ωστόσο και στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση; Παρακάτω τα ποσοστά ως προς το συνολικό τοπικό πληθυσμό των αγοριών και κοριτσιών ώστε να είναι συγκρίσιμα. Η Ελλάδα είναι τέταρτη σε αυτήν την αρνητική λίστα, σημειώνοντας σχεδόν διπλάσια ποσοστά από τους μέσους όρους. Τα μεγαλύτερα ποσοστά παρουσιάζονται στη Ρουμανία, Μάλτα και Βουλγαρία. Να σημειωθεί ότι στην έκθεση δεν παρουσιάστηκαν στοιχεία από τη Κροατία και Ιρλανδία. Επίσης, τα δεδομένα από τη Γαλλία είναι αρκετά παλιά, πιο συγκεκριμένα από το 2016.
Για την ίδια χρονιά, δηλαδή το 2021 η Ελλάδα ήταν πέμπτη από το τέλος ως προς το ποσοστό του ΑΕΠ που ξόδεψε για τη δημόσια εκπαίδευση σύμφωνα με τη Παγκόσμια Τράπεζα. Ευτυχώς, τα επόμενα χρόνια, αυτό το ποσοστό να αυξήθηκε για την Ελλάδα καθώς το 2022 έφτασε κοντά στο 7%, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, και φαίνεται να διατηρείτε σε αυτά τα επίπεδα και τα επόμενα. Γενικότερα τα τελευταία 20 χρόνια η Ελλάδα έχει καταφέρει να διατηρεί το ποσοστό πάνω από το 3,5%, όπου παλαιότερα δεν γινόταν αυτό. Ωστόσο, είναι σημαντικό να γίνεται η χρησιμοποίηση των πόρων αποτελεσματικά, καθώς όπως είναι ξεκάθαρο πια στην Ελλάδα μετά από τόσα χρόνια οικονομικής κρίσης, το να ξοδεύεις χρήματα δεν αποτελεί λύση, χωρίς παράλληλα να εξασφαλιστεί ότι τα λεφτά θα πάνε εκεί που πρέπει.
